Mzuri, blanke mensen! - Reisverslag uit Eldoret, Kenia van reiwendelbaukanari - WaarBenJij.nu Mzuri, blanke mensen! - Reisverslag uit Eldoret, Kenia van reiwendelbaukanari - WaarBenJij.nu

Mzuri, blanke mensen!

Door: Baukje

Blijf op de hoogte en volg

07 Februari 2017 | Kenia, Eldoret

7 februari, 'smiddags.
We gaan naar de markt. In Eldoret! Met z'n allen in de auto, want dat past, manoeuvreren we ons door het chaotische verkeer in de stad. Gelukkig hebben we een goede chauffeur aan Evert. We gaan eerst een bezoekje brengen aan Grace. Grace is een best-practice voorbeeld van de hulp die Evert en Janny bieden. Grace kwam altijd groenten en fruit verkopen bij hen op de farm. Totdat ze opeens verdween... ze had meer inkomsten nodig om voor haar zoontje te zorgen en probeerde dat op een andere manier voor elkaar te krijgen. Gelukkig kruisten de wegen van Evert, Janny en Grace elkaar weer. Grace kreeg een naaicursus en goede naaimachines uit NL. Nu heeft ze een winkeltje van 3x3 meter, twee naaimachines en ze verkoopt genoeg om in haar eigen onderhoud te voorzien. Bij 1 machine, tussen de stoffen, ligt een opengeslagen Bijbel. "Even wat lezen, tijdens de pauze". Dankbaar voor de kansen die ze gekregen heeft! Ze straalt als we komen, trots op haar winkel en de onderlinge verbondenheid met Evert en Janny is zichtbaar.
Grace laat haar winkeltje even voor wat het is. Ze gaat met ons mee naar de markt. "Altijd goed", zegt Evert, als er een Keniaan met ons meegaat. We gaan naar buiten, linksaf een straatje in, en plotseling staan we in de maatschappij die "Markt" heet. Het overvalt ons: de drukte, het geluid, de lucht, de stank, het afval, de modder, de geulen en de vele, vele mensen. We zijn een bezienswaardigheid. Mzuri, mzuri, blanke mensen! Er wordt aan onze armen gevoed. Producten worden aangeboden. Het kost soms moeite om door te kunnen lopen.
We komen bij een winkeltje, heel klein. Achter de toonbank zit onzichtbaar een vrouw. Als je òver de toonbank heen kijkt, zie je dat ze met hele kleine kraaltjes bezig is om sieraden te maken. We kopen mooie, handgemaakte tassen. Tja...vrouwen!
Ernaast is een kapperszaakje, even groot als het tassenzaakje: 1,5 meter bij ongeveer 4 meter. De kapster föhnt het haar van een jonge vrouw. Er zitten wel 6 vrouwen, gewoon gezellig bij elkaar. Ze hebben lol met elkaar!
We gaan verder. Als je iets nodig hebt....ga je naar de markt. Bedenk het maar, en het is er. Je moet wel de weg weten. Gelukkig is Grace bij ons.
We kijken onze ogen uit: stapels mango's, avocado's, meloenen, uien, aardappels in de brandende zon. Gedroogde vis ligt uitgestald, vrouwen die vis schoonmaken en het ons aanbieden. Oòk in de brandende zon. Veel vrouwen zitten op straat tussen hun marktwaar, onder een parasol. Maar ook veel onder een paraplu! Mzuri, mzuri. We horen het regelmatig. Kijk eens! Koop wat van ons! Maar we lopen door! En daar....alweer....midden op de markt, tussen alle mensen, marktwaar, geluiden, geuren, zit een vrouw op een krukje, de groeven in haar gezicht zijn zichtbaar; ze leest in haar opengeslagen Bijbel. Ze heeft passages onderstreept. In haar harde bestaan, neemt ze tijd om te lezen over wat de Bijbel, God, haar te zeggen heeft. Rust en vrede gaat van haar uit, te midden van de hectiek van de markt. Wat mooi om te zien!
We gaan weer verder. Mzuri., mzuri! We horen het nog steeds. De paadjes zijn smal. We komen bij een overdekt gedeelte van de markt. Als een slang lopen we achter elkaar aan. In dit gedeelte wordt fruit en groente verkocht. We zijn beland in een prachtig kleurenfestival. Bananen in grote trossen en hoeveelheden, hangen aan het plafond, enorme watermeloenen in kleurige netten, hangen ernaast. Bieten, knoflook, ananas, komkommers, appels, gember, kikkererwten, bruine bonen, cassave, avocado's, bloemkool, een vergeten pakje aardbeien zwarte bonen, sinaasappels...alles is verkrijgbaar en ligt in een prachtig kleurenspektakel uitgestald. Evert en Janny doen hun inkopen. Wij kijken onze ogen uit: vrouwen die mais pellen, grote, gestapelde witte zakken met mais, opgestapeld afval, pratende jonge mannen, kinderen die er tussendoor lopen, magere jongeren , high van het snuiven..
We lopen weer verder. Met onze inkopen gaan we terug naar de auto. Mzuri, mzuri, er wordt nog steeds aan onze armen, haren gevoeld. De mensen, geluiden, de geur, de stank overweldigt. Op een enorme afvalberg ligt een man te slapen. Hij valt bijna niet op tussen alle rommel...

We gaan een bezoek brengen aan het straatkinderen project.. In de stad leven veel straatkinderen. Ook zij proberen te overleven door wat geld bij elkaar te sprokkelen. Op de parkeerplaatsen lopen er verschillende. Ze "passen op" de auto en "helpen" met uitrijden. Snel lopen ze terug naar de bestuurder voor wat geld. "Yes!" klinkt het enthousiast! De knul had 10 shilling verwacht, hij krijgt er 50 van Evert. Omgerekend iets minder dan 50 eurocent. Evert herkende hem van de opvang. Het liefst willen de kinderen geld krijgen voor hun "hulp". Veel liever dan wat te eten. Voor geld kunnen ze lijm kopen, lijm om te snuiven. Veel kinderen zijn verslaafd Als ze lijm snuiven "voelen ze de kou niet zo erg", zeggen ze.
We komen aan bij het project. Een warm welkom door de medewerkers! En is een (weer) een zichtbare verbondenheid tussen Evert en de coördinator van het project. Ze vertellen over hun werk in de opvang, de straatkinderen, kinderen van ongeveer 7 jaar-17 jaar. Drie keer per week kunnen ze komen voor een maaltijd, een douche en ze kunnen hun kleren wassen. Social workers zijn er om hen te begeleiden. Hun missie is om de contacten tussen de kinderen en hun familieleden te herstellen. Zodat ze weer terug kunnen keren naar hun familie, naar school kunnen en aan hun toekomst kunnen werken. En soms lukt het..... De kinderen moeten het we echt willen, gemotiveerd zijn. Veel gesprekken worden er gevoerd met de kinderen. The future depends on what you do now!
Sommige kinderen zijn al zo , beschadigd door de lijm, dat het niet meer gaat lukken. Zij gaan terug naar de stad en zoeken een slaapplek.
Wij gaan ook weer terug, naar een veilig huis, een heerlijke maaltijd en een warme slaapplek. En morgen...morgen gaan we weer naar huis. We pakken onze koffers in , en alle ervaringen, indrukken en belevenissen nemen we mee. Niet in onze koffer, maar in ons leven. We mochten een poosje in een andere wereld zijn, het heeft ons veel geleerd!


  • 11 Februari 2017 - 13:11

    Tinie Hemrica:

    Wat kan jij ons meenemen naar een andere wereld, het is net of ik er bij ben. Mooi geschreven!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Kenia, Eldoret

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

08 Februari 2017

Laatste dag in Kenia

07 Februari 2017

Mzuri, blanke mensen!

07 Februari 2017

Rust, bezinning en een reflectie op geluk

07 Februari 2017

Knowledge is power

06 Februari 2017

Karam jaman. We voelen ons thuis.

Actief sinds 23 Jan. 2017
Verslag gelezen: 1765
Totaal aantal bezoekers 93093

Voorgaande reizen:

23 Januari 2017 - 31 December 2017

Mijn eerste reis

Landen bezocht: