nachtjes slapen
Door: Wenneke
29 Januari 2017 | Nederland, Zoetermeer
“Nog twee nachtjes slapen mama, en dan ga jij naar Kenia.” De afkruiskalender heeft nog twee blote vakjes. Om en om hebben de kinderen de afgelopen weken nauwkeurig een kruis gezet door de dagen in aanloop van de reis en nu is het bijna zo ver. Op het moment dat Mats het zegt krijg ik kriebels. Ik kijk hem aan en vraag of we nog een keer op zijn wereldbol zullen kijken naar waar Kenia ligt. Het is een afleiding, want ik vind het heel spannend. Ik heb erg uitgekeken naar deze reis. Afrika, het continent dat al zo lang op mijn wensenlijst staat. Kenia, het land waar onze dominee heeft gewoond en waar hij zo veel mooie dingen heeft opgebouwd met de stichting Schik. (www.hulpinkenia.nl)
Uitbundig wordt de vraag “Wenneke, ga jij ook mee naar Kenia?” mij toegeworpen. Aan het eind van de kledingbeurs in Oktober van 2016 kwam Arianne naar mij toe met deze uitnodiging. Het antwoord mag duidelijk zijn, hoewel ik het eerst had gegeven en daarna pas ben gaan nadenken. Want wat houdt het in? Wat gaan we precies doen? Om me te oriënteren verdiep ik me in de daarop volgende weken in de regio en in de website van de stichting en ben ik onder de indruk. Dit past bij mij. In een What’s -app gesprek benoemt Arianne de regel: “Dat niemand leeft voor zichzelf”. Daarom: “ helpen waar geen helper is” Wat voor kleur, etnische achtergrond of godsdienst de mensen ook hebben. Want armoede is kleurenblind, ellende heeft geen paspoort en honger kent geen religie. Dit past bij mij. Dit past bij ons! Bij ons allemaal, want inmiddels is het reisgezelschap bekend en in dezelfde weken leren we elkaar beter kennen.
Ook krijgen we steeds wat meer over de reis te horen. Op een avond komen we bij elkaar en vertelt Evert over Kenia, over Eldoret, over de farm, over de projecten. En wat Arianne al eerder heeft geschreven: we gaan waarschijnlijk meer leren van de Kenianen daar dan zij van ons. Het wordt een kwestie van kijken, ervaren en vertrouwen.
Deze reis die we gaan maken is met een mooi gezelschap van naast Evert en zijn vrouw, met zes jonge vrouwen. Midden in het leven, werkend, moeder, echtgenote, herkenbaar. We gaan het allemaal even achter ons laten. En nu het zo dichtbij komt krijg ik kriebels. Nog nooit ben ik zo ver weg geweest. Nog nooit zo lang zonder mijn lief en mijn kinderen. Het zijn maar 8 dagen, maar 9 nachtjes slapen. Ik geef Mats een dikke knuffel. “Ga jij ook reizen maken als jij later groot bent?”
Uitbundig wordt de vraag “Wenneke, ga jij ook mee naar Kenia?” mij toegeworpen. Aan het eind van de kledingbeurs in Oktober van 2016 kwam Arianne naar mij toe met deze uitnodiging. Het antwoord mag duidelijk zijn, hoewel ik het eerst had gegeven en daarna pas ben gaan nadenken. Want wat houdt het in? Wat gaan we precies doen? Om me te oriënteren verdiep ik me in de daarop volgende weken in de regio en in de website van de stichting en ben ik onder de indruk. Dit past bij mij. In een What’s -app gesprek benoemt Arianne de regel: “Dat niemand leeft voor zichzelf”. Daarom: “ helpen waar geen helper is” Wat voor kleur, etnische achtergrond of godsdienst de mensen ook hebben. Want armoede is kleurenblind, ellende heeft geen paspoort en honger kent geen religie. Dit past bij mij. Dit past bij ons! Bij ons allemaal, want inmiddels is het reisgezelschap bekend en in dezelfde weken leren we elkaar beter kennen.
Ook krijgen we steeds wat meer over de reis te horen. Op een avond komen we bij elkaar en vertelt Evert over Kenia, over Eldoret, over de farm, over de projecten. En wat Arianne al eerder heeft geschreven: we gaan waarschijnlijk meer leren van de Kenianen daar dan zij van ons. Het wordt een kwestie van kijken, ervaren en vertrouwen.
Deze reis die we gaan maken is met een mooi gezelschap van naast Evert en zijn vrouw, met zes jonge vrouwen. Midden in het leven, werkend, moeder, echtgenote, herkenbaar. We gaan het allemaal even achter ons laten. En nu het zo dichtbij komt krijg ik kriebels. Nog nooit ben ik zo ver weg geweest. Nog nooit zo lang zonder mijn lief en mijn kinderen. Het zijn maar 8 dagen, maar 9 nachtjes slapen. Ik geef Mats een dikke knuffel. “Ga jij ook reizen maken als jij later groot bent?”
-
30 Januari 2017 - 10:31
Klaartje:
Dat wordt een mooie en indrukwekkende reis! Geniet ervan. -
30 Januari 2017 - 21:41
Sonja:
spannend!
Heimwee naar je gezin ga je krijgen, maar geniet, het is ook weer zomaar voorbij. -
31 Januari 2017 - 17:38
Vanessa Schouten:
Goeie reis!! Ik kijk uit naar de reisverhalen! -
01 Februari 2017 - 13:00
Angelique :
Leuk geschreven Wenneke! Heeeel veeeel plezier! Geniet van deze bijzondere reis!
Knuffel! -
01 Februari 2017 - 19:25
Eline:
Whoeii Wen! Succes daar! Het wordt vast een indrukwekkend avontuur, ga er van genieten.Liefs E
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
